ای مرد به تو از زنت اینگونه خطاب است

ارزنده ترین زینت  تو ثروت ناب است

هرچند محبت بکنی همسر خود را

یک بار کنی اخم تنت کوفته کباب است  

بد نییست سواری بدهی حمل کنی بار

 کر ترک کنی موسم تنبیه و عقاب است

 تا مسکن تو پارک نگردد خفه لطفا

وقتی که زنت همسخن مشتی رباب است

کمتر ز گل ای مرد نگویی به زن خویش

گر عاقلی و منطق تو حرف حساب است

وقتی پسری زن بستاند بشود مرد

زیرا که به دست زن خود مثل ذباب است

دعوت نکن ای مرد به منزل کس و کارت

زیرا که زنت خسته و درمانده و خواب است

احسنت بر آن مرد  شب و روز بجنبد

سگ دو بزند شوهر مطلوب جناب است

 لبخند و سلام  زنت از بی طمعی نیست

بی سابقه باشد به خدا عین سراب است

حتی قلم صنع پس از خلقت زن ها

 از نق نق زن یکسره در حال جواب است

مردان همه بایست ز زنها بگریزند

 زن جیب بر و خرج کن و خانه خراب است

هر مرد محبت نکند همسر خود را

 در هر دو جهان سخت گرفتار عذاب است

 باید که ببندند تو را تا ببری بار

 شوهر خر وحشی است و زن مثل طناب است

تا خشتک شلوار تو معلوم نگردد

از همت زن هدیه روز تو، کشاب است

زن گرچه کشد جیغ ولی کفتر خانه است

گر سرفه زند مرد ،  بگویند غراب است