هیچکس حتی رفیقانم مرا نشناختند
چون که من بهتر ز ایشانم مرا نشناختند 

از دماغ فیل افتادم رفیقان دیده اند
نیست مخفی بنده می دانم مرا نشناختند 

بارها من بر سر دیوار بنشستم ولی 
باز هم دیدم که یارانم مرا نشناختند 

هر چه سرفه هرچه عطسه 
هرچه هرجا من زدم 
باز حتی قوم و خویشانم مرا نشناختند 

خانه ام تجریش و آنتن دیش و ویلایم به کیش 
گرچه گاهی انگلستانم مرا نشناختند 

بارها با مازراتی  درخیابان سر زدم
گفتم این من در خیابانم ‌‌؛ مرا نشناختند 

پست من ماشین من املاک من را دیده اند 
کلفت و چوپان و دربانم مرا نشناختند 

گریه کردم تا که بشناسند اخلاص مرا 
لیک اشک و چشم و دامانم مرا نشناختند 

 بهتر از سعدی است اشعاری که من فرموده ام 
پیش هرکس شعر می خوانم مرا نشناختند 

 من به هرکس هرچه گفتم بارها با شعر و نثر 
من ادیبم من سخنرانم مرا نشناختند

دست کم شکر خدا بهتر ز بنده نیست کس
گرچه خویشان و رفیقانم مرا نشناختند

شیخ مسعود اسدی

splus.ir/sherasadi