ماه شعبان

گوش دنیایی که خواب است از هیاهوها
می شود بیدار، از نجوای یاهو ها
ماه شعبان چک چک باران جاء الحق
پنج نوبت، می چکد از چشم آهوها

عرش، ریزد اشک، بر فرش بهشتی ها
اشک شوق آسمان ، در هاله ای از غم
اشک چشمانی که دیده در مسیر غیب
از طلوع ماه ها تا داغ مه روها

ماه رویش ها و باران گلستان خیز
ماه فطرس ها و کوثر ها و نرجس ها
ماه لبخند علم ها، تشنگان راه
ماه سقاها و ابروها و بازوها

ماه خورشیدی که دارد از هلالی سرخ -
در طلوع خنده اش گلبوسه می چیند
می کشد آن را که در گودال می بیند
روی بوم اشگ خود با زخم ابروها

ماه چشمانی که با باران هماهنگ است
تا به رقص آرد دو لب را در قنوت اشک
ماه لبخند صحیفه، اشک، سجاده
بر جبین و دست ها و زخم زانوها
.
آفتاب آفرینش بر جهان ریزد
سایه ای از رحمت و عدل و نیایش را
تا ببیند چشم ما رمز گشایش را
تا به پا خیزند دیوان ها، ترازو ها

چشمِ حیرت می شود بارانی از امید
در همایون سحر، آوای یا خورشید! -
می رسد از انتهای هر شب تردید
تاکه شب ریزد به پای صبح گیسوها

سر به کف، چشم انتظار از غرب تا مشرق
در بهار ماه شعبان بال و پر روید
نغمه ی پرواز سرخ و سبز می آید
تا بگردد چرخ بر بال پرستو ها

شیخ مسعود اسدی خانوکی